Analiza statyczna to podstawowy typ analizy wykorzystywany przy projektowaniu. W AxisVM możesz przeprowadzić analizę liniową lub nieliniową.
Dostępne w programie rodzaje nieliniowości:
Dla złożonych zadań z nieliniowością geometryczną istnieje możliwość zdefiniowania imperfekcji globalnej (przechyłowej) jako specjalnego przypadku obciążenia. Przypadek ten automatycznie zadaje wstępną deformację całej geometrii układu. Tak zdefiniowana imperfekcja globalna jest pomijana w analizie liniowej.
Analiza modalna pozwala wyznaczyć najniższe częstotliwości drgań własnych i odpowiadające im postaci układu. W analizie uwzględniane są zarówno elementy prętowe jak i powierzchniowe. Analiza ta jest wykorzystywana podczas przeprowadzania wymiarowania na warunki sejsmiczne oraz przy weryfikacji podatności konstrukcji na wymuszenia zewnętrzne (np. od obracających się części zainstalowanych urządzeń).
Analiza dynamiczna wyznacza odpowiedź układu od zewnętrznych sił zmiennych w czasie lub przyspieszeń węzłowych. Dla dowolnej funkcji zdefiniowanej w edytorze funkcji lub wprowadzonej jako współrzędne np. z arkusza kalkulacyjnego, można wykonać analizę dynamiczną.
Jej zadaniem jest wyznaczenie najniższego współczynnika obciążenia prowadzącego do wyboczenia i odpowiadającej mu postaci. Dostępna jest zarówno dla elementów prętowych jak i powierzchniowych. Analiza ta jest wykorzystywana także do określania wrażliwości konstrukcji na efekty drugiego rzędu.
Celem analizy wymuszenia ruchem pieszych jest określenie i weryfikacja przyspieszeń oraz drgań konstrukcji wywołanych przez człowieka. Drgania konstrukcji mogą powodować obniżenie komfortu i mogą wpływać na funkcjonowanie wrażliwych urządzeń. Weryfikacja układu może zostać przeprowadzona w oparciu o procedurę CCIP-016 oraz SCI P354.
Obciążenia sejsmiczne uwzględniane są zgodnie z metodą analizy spektrum odpowiedzi. Metoda ta wymaga wcześniej przeprowadzonej analizy modalnej wraz z odpowiadającymi postaciami. Na bazie tych wyników AxisVM generuje równoważne obciążenia statyczne (dla każdej postaci drgań własnych), które następnie są uwzględniane na modelu w analizie statycznej. Uzyskane w ten sposób dla każdej postaci siły wewnętrzne są sumowane za pomocą metod opisanych w normach projektowych.
Analiza „pushover” jest zalecana dla układów rozpraszających energię, bo jednym z jej rezultatów jest poziom plastyczności układu. Dzięki tej informacji można znacząco zredukować wymiarujące siły wywołane przez trzęsienie ziemi.